Ze moest zich schamen…
Hanneke (schuilnaam) had haar professionele houding afgelegd en was, notabene hardop, gaan bidden met mevrouw die zich zo ellendig, verlaten ontredderd voelde toen ze het bericht van de miskraam van haar kleindochter gehoord had. Had mij laten gaan had ze geroepen, ik oud, wat doe ik hier nog, had dat kindje toch…
De troostende hand op haar schouder en voorhoofd en de ogen die elkaar vonden van de verpleegster en de huilende mevrouw maakten diep contact. Niks professioneel aan. Dacht u dat de barmhartige Samaritaan vanuit professie hulp geboden heeft of vanuit een innerlijke ontferming?
De leidinggevende had Hanneke erop aangesproken, ze moest zich schamen hardop te bidden met… zo heeft het zich daadwerkelijk afgespeeld. Toen ik er even na Hanneke er was en met mevrouw wilde bidden en Hanneke even een ‘spoedverzorging’ gedaan had zei ik tegen haar dat ze er wel even bij mocht blijven, kan ik ook mooi voor jou bidden opperde ik. ‘Dat mag ik niet dominee zei ze. Ik mag niet bidden tijdens mijn dienst, ik heb al een aantekening in mijn dossier dat ik het al wel eens gedaan heb… ze waren er boos om hier…’ Ik schaam mij het evangelie niet zegt Paulus.
Bij ‘schamen’ denken wij aan een rode kleur op het gezicht, aan blozen en stamelen, aan gêne. Maar Bijbels is het het tegenovergesteld aan belijden.
Ik wens u een gezegde zomer toe, een onbeschaamd belijden!