Zijn aangezicht zien

In de schaduw van de schepping schuilt

de mens in ’t schemerlicht,

vanuit het hart dat huilt.

benatten tranen zijn gezicht

In ‘t schemerlicht

klinkt, die ene stem

kom, kijk Mij in ’t gezicht.

Het is de stem van Hem.

‘t Schemerlicht wordt verduisterd

door die gehoorde stem,

het hart, ontluisterd

kruipt weg van Hem.

Mens, waar ben je?

Ik ben verscholen in de nacht.

Maar mens, Ik ken je,

wie heeft je bij mij weggebracht?

In ’t nacht’lijk duister

klinkt Gods liefdewoord

mens, kom, luister:

Ik heb je nood gehoord.

Je bent vervreemd van mij

gevallen in de dood

kom toch, Ik maak je vrij

Ik red, uit alle nood.

Aan ‘t Schemerlicht gekluisterd

klinkt het Woord van Hem

die de nood aan het hart, ontfluisterd,

door die gehoorde stem.

Dit is het wat de mens mag horen

dit is, komen in het licht

dit is, opnieuw geboren

dit is, zien Zijn aangezicht.