GEDICHT 'T VELD ACHTER ONS HUIS

Gedicht: ’t Veld achter ons huis…

Gerrit de Klein (4 juli 1985)

Achter onze sloot achter ons huis

was het ruwe onontgonnen veld

waar ik zo op was gesteld

daar voelde ik mij thuis.

Veel was er wat mij boeide

uren zoeken en verkennen

zitten, turen, lopen rennen

niet dat mij daar vermoeide.

Ik knipoogde naar een haas

een eekhoorn, rat en een konijn

een rups tot vlinder, elk hun domein

niemand was er daar de baas.

Het was de plek

waar alles kon

praten, schreeuwen, lachen met de zon

niets was er daar te gek.

Daar leerde ik te luisteren

naar wat de vogels zongen

te kijken hoe de kikkers sprongen

en met hun vriendjes fluisterden.

Het hele veld was mijn eigen stuk

mijn eigen niemandsland

‘k liep er met mijn liefje aan de hand

‘k voelde er het pril geluk.

Nu, nu is het veld ontgonnen

de dieren zijn verjaagd

de mensen zijn er ongevraagd

hun eigen straatcultuur begonnen.

Er is niets meer te bespeuren

geen onbevangen dierenpoot

stapt nog in veld en sloot

geen bloem die staat te geuren.

Het veld, het was zo mooi

zo rijk aan leven

acht Heer wil toch de mens vergeven

dat ze prutsen aan Uw octrooi.