GOUDEN GONG PAASGEDICHT

De gouden gong (Gerrit de Klein)

De gouden gong die glansrijk aan de hemel stond

is aan het daglicht onttrokken

door wolken vol met zwart

het gaat ieder aan het hart

die zo intens is geschrokken

toen men de Heiland kruisigde op bloedakkergrond.

De gouden gong zweeg, geen verspild

geluid wat uit haar midden klonk

de matheid van de maan gaf in mineur

de toon aan van een hartsteneur

van loden last die in de schoenen zonk

van hen die ’t zo anders hadden gewild.

De gouden gong was koperkoud

haar warme stralen stokten

verdwenen was haar warme gloed

uitgelekt, in ’t offer van verzoeningsbloed

vergoten voor de onverschrokten

waarvan de Here toch zo zielsveel houdt.

De gouden gong, plots klonk ze luid

haar glorietoon klonk over d’ aarde

een machtig hand had haar geslagen

bij ’t opstaan van de Eersteling der dagen

klonk luid Gods woord en nu met jubelende heilswaarde

spatte het glorielicht er uit.

De gouden gong, nog is er tijd en mag

haar licht stralen als licht van God gegeven

overwinnend in de morgen

na tijd van duister, nacht vol zorgen

roept ze, licht ze bij en nodigt ze tot leven

op na de wereldnacht, naar Gods jongste dag!